Zachodnie elity Oligarchiczne – Rothschildowie
Андрей Тихомиров
Rozwazanie wiodacych zachodnich elit oligarchicznych, ktоre "kieruja" swiatem. Prezydent Rosji W. W. Putin uwaza za odpowiedzialne za konflikt na Ukrainie zachodnie elity, ktоrych dzialania doprowadzily do zamachu stanu w 2014 r. "chce to powtоrzyc: to oni rozpetali wojne, a my uzylismy sily i uzywamy jej do jej powstrzymania": W. W. Putin, przeslanie do Zgromadzenia Federalnego, 2023 r. za dalsze pogorszenie stosunkоw z Zachodem, az do konfrontacji z Ukraina, prezydent obarczyl odpowiedzialnoscia zachodnie elity. "W tym celu uciekaja sie do sankcji, kolysza politycznie sytuacje i prowokuja konflikty w calych makroregionach. W prоbach utrzymania swojej wymykajacej sie dominacji zachodnie elity doszly do zniesienia samych zasad gospodarki rynkowej, o ktоrych tak lubia mоwic: V. V. Putin, forum VTB Rosja wzywa!", 2023 r.
Андрей Тихомиров
Zachodnie elity Oligarchiczne – Rothschildowie
Powstanie klanu oligarchicznego
Rothschildowie to nazwa oligarchicznej rodziny (klanu), ktоrej rodowоd mozna udokumentowac w Niemcy od 1500 roku. Od XVIII wieku ich czlonkowie stali sie znani przede wszystkim jako bankierzy. Byli jednymi z najpotezniejszych i najwazniejszych finansistоw panstw europejskich w XIX wieku. Ojczyzna bankowosci byl ma Rothschild And Sons we Frankfurcie; rodzina nadal zajmuje sie bankowoscia za posrednictwem rоznych instytucji bedacych nastepcami, glоwnie bankowosci inwestycyjnej i zarzadzania aktywami.
Przez najdluzsze okresy dlugiego XIX wieku, miedzy 1815 a 1914 rokiem, rodzina Rothschildоw posiadala najwiekszy bank na swiecie. Do 1860 roku firma N. M. Rothschild & Sons zostala zorganizowana jako grupa firm z piecioma oddzielnymi oddzialami. Oznaczenie Dom Rothschildоw, uzywane zarоwno przez czlonkоw rodziny, jak i ich wspоlczesnych w XIX wieku, wskazuje na scisly zwiazek historii firmy z historia rodziny. Stale zmieniane i odnawiane Kontrakty korporacyjne regulowaly w ten sposоb wspоlna dzialalnosc i dystrybucje uzyskanych zyskоw. Glоwnym przedmiotem dzialalnosci rodzinnego domu bankowego w XIX wieku byla miedzynarodowa emisja obligacji. Do tego dochodzi handel metalami szlachetnymi, przyjmowanie i dyskontowanie weksli handlowych, transakcje walutowe i zarzadzanie aktywami dla zamoznych klientоw prywatnych. Ponadto Rothschildowie byli jednymi z glоwnych sponsorоw powstajacych firm kolejowych.
Historyk Niall Ferguson nazwal powstanie rodziny Rothschildоw jednym z najbardziej znanych przykladоw historii spolecznej XIX wieku.
Mayerowi Amschelowi Rothschildowi, pochodzacemu z Frankfurckiej Judengasse, uwazanemu za zalozyciela dynastii Rothschildоw, nadal zabroniono nabywania wlasnosci ziemskiej poza gettem Frankfurckim. Jego synowie natomiast nalezeli do najbogatszych Europejczykоw i zostali wyniesieni do rangi szlacheckiej w Austrii i Anglii.
23 lutego 1744; zmarl 19 wrzesnia 1812 we Frankfurcie nad Menem) byl zalozycielem dynastii Rothschildоw. Jego przodkowie, wedlug Isaaca Elchanana, mieszkali w getcie we Frankfurcie, na Judengassie, nie pоzniej niz w polowie XVI wieku. Domy na Judengassie nie byly oznaczone numerami domоw, ale wielobarwnymi znakami lub specjalnymi znakami towarowymi. Poniewaz rodzina mieszkala w" domu z Czerwonym szyldem "od pokolen, nazwisko" Rothschild " utrwalilo sie juz w XVII wieku. Nie zmienilo sie to rоwniez, gdy w 1664 r.przeniesli sie do "back house to pan".
Ojciec Mayera Amschela, Amschel Moses Rothschild, prowadzil sklep z drobnymi towarami i kantorem walutowym w Judengasse na Judengasse. Syn najpierw uczyl sie w zydowskiej szkole podstawowej na Judengassie. Przypuszczalnie zamierzajac zostac rabinem, wstapil nastepnie do szkoly talmudycznej w F?rth. Porzucil studia w 1756 roku z powodu przedwczesnej smierci rodzicоw. Zostal wyslany na kilka lat do Hanoweru, gdzie pracowal w firmie Wolfa Jakoba Oppenheima. Nalezal do rozgalezionej rodziny Oppenheimоw, ktоrej jeden z czlonkоw rodziny mieszkal wоwczas w Bonn i byl jednym z dworzan Klemensa Augusta Bawarskiego. Dworzanie byli samozatrudnionymi kupcami, ktоrzy dostarczali rоzne luksusy dworom szlacheckim, negocjowali dla nich transakcje finansowe lub udzielali im pozyczek. W zakres dzialalnosci dworzan, czesto Zydоw, wchodzilo rоwniez nabywanie antycznych monet i innych przedmiotоw kolekcjonerskich do Ksiazecych sejfоw rarytasоw.
Po powrocie do Frankfurtu Mayer Amschel zalozyl wlasna firme okolo 1764 roku, gdy mial dwadziescia lat, w Judengasse jako handlarz monetami i banknotami. W Hanowerze poznal kolekcjonera monet generala von Estorfa i dzieki tej relacji Mayer Amschel Rothschild byl w stanie wielokrotnie sprzedawac monety mennicy dziedzicznego ksiecia, a pоzniej elektora Wilhelma Hesji w Hanau. W 1769 roku Mayer zlozyl amschelowi wniosek o nadanie mu tytulu nadwornego faktorysty, ktоry zostal pоzniej przyznany. W dniu 21 wrzesnia 1769 r.byl w stanie umiescic przed swoim sklepem tablice z herbem Hesji-Hanau i napisem ma Rothschilda, dostawcy dworu Jego Wysokosci, dziedzicznego ksiecia Wilhelma Hesji, hrabiego Hanau. Chociaz tytul ten nie byl zwiazany z zadnymi szczegоlnymi prawami, byl prestizowym punktem odniesienia dla klientоw.
29 sierpnia 1770 Mayer poslubil Amschele Gutla Schnappera (ur. 23 sierpnia 1753; zm. 7 maja 1849), 17-letnia cоrke Wolfa Salomona Schnappera, jednego z dworzan Ksiestwa Sachsen-Meiningen. Gatl Schnapper wniosla do malzenstwa zaaranzowany posag w wysokosci 2400 florenоw, mniej wiecej odpowiadajacy rocznemu dochodowi jej meza. W latach 1771-1792 para miala w sumie dwadziescia dzieci, z ktоrych pieciu synоw i piec cоrek osiagnelo pelnoletnosc. Rosnace dochody umozliwily rodzinie, ktоra rоwniez rosla, zakup w 1785 roku Domu zum Grunschild, jednego z najwiekszych domоw na Judengasse. Stal sie rodowym domem dynastii Rothschildоw.
Przelom w biznesie nastapil jednak w zupelnie innej dziedzinie. W 1789 r. Mayer Amschel Rothschild po raz pierwszy poczynil znaczne postepy w bankowosci, kiedy udalo mu sie zawrzec umowe wekslowa z Wilhelmem, ktоry mieszkal w Kassel od 1785 r.jako Landgraf Wilhelm IX z Hesji-Kassel.
Wilhelm IX byl jednym z najbogatszych Ksiazat Swietego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Podwaliny pod te fortune polozyl jego ojciec, Landgraf Fryderyk II z Hesji-Kassel, sprzedajac zolnierzy Hesji koronie angielskiej, ktоra uzyla ich przeciwko Amerykanom pоlnocnoamerykanskim poszukujacym niepodleglosci (patrz takze: handel zolnierzami pod rzadami landgrafa Fryderyka II z Hesji-Kassel). Poczatkowo transakcje finansowe z landgrafem rosly, ale powoli. Dopiero po zaangazowaniu Rothschildоw w sprzedaz pozyczki pienieznej landgrafom w 1800 r.dzialalnosc Bankowa zaczela sie znacznie rozwijac. Mianowanie Mayera Amschela Rothschilda w 1801 r.na nadworna faktorie Hesji-Kassel podkreslilo jego rosnace znaczenie dla transakcji finansowych Wilhelma. W 1804 roku po raz pierwszy byl w stanie samodzielnie wystawic i sprzedac obligacje rzadowe. Byla to Obligacja Panstwa dunskiego, ktоra Rothschild byl w stanie w pelni przekazac Wilhelmowi, ktоry zostal elektorem w 1803 roku.
Kluczowe znaczenie dla rosnacego sukcesu Mayera Amschela Rothschilda w transakcjach finansowych z Wilhelmem I odegral jego glоwny doradca finansowy i zarzadzajacy aktywami Carl Friedrich Buderus von Karlshausen. Z tym Rothschildem nawiazal bliskie stosunki juz w czasie, gdy byl nadwornym faktorysta w Hanau. Obu mezczyzn laczylo to, ze wywodzili sie ze skromnej pozycji spolecznej. Im dalej Buderus posuwal sie na dworze Wilhelma, tym bardziej dbal o to, aby wybitni bankierzy elektora (jak Bethmann) zostali wyparci na korzysc Rothschilda.
Kiedy w 1806 roku Kassel zostalo zajete przez wojska francuskie i Wilhelm I musial uciekac na wygnanie (najpierw do Ksiestwa Szlezwiku, wоwczas czesci Danii, a nastepnie do Pragi, wоwczas czesci Cesarstwa Austriackiego), Buderusowi z wielkim trudem udalo sie uratowac wiekszosc ogromnej fortuny elektora przed francuska ingerencja. Obecnie glоwny doradca finansowy elektora, Buderus od 1807 r.korzystal wylacznie z uslug Majera Amschela Rothschilda i jego pieciu synоw Amschela, Salomona, Nathana, Kalmana i Jakoba. Przed wypedzeniem armii francuskiej z elektoratu w 1813 r.po cichu i niezawodnie przeprowadzali transakcje finansowe Wilhelma w calej Europie.
Rosnaca wielkosc, zlozonosc i miedzynarodowosc jego dzialalnosci sklonily Mayera Amschela Rothschilda w 1810 roku do rozszerzenia swojej dzialalnosci na szersze ramy. W nowej umowie partnerskiej wlaczyl swoich synоw do firmy jako pelnoprawnych partnerоw biznesowych. Chociaz ojciec nadal stal na czele firmy, ciezar codziennej pracy spoczywal teraz na barkach synоw. Odtad, jako widoczny z zewnatrz znak innowacji, firma nosila oznaczenie "Mayer Amschel Rothschild And Sons".
Teraz Mayer Amschel mоgl bardziej przejmowac sie czyms innym: emancypacja Zydоw frankfurckich. Wielokrotne pisemne ingerencje w sprawy wielkiego ksiecia Frankfurtu Carla Theodora von Dahlberga, mianowanego przez Napoleona, ostatecznie doprowadzily do ogloszenia dekretu emancypacyjnego 7 lutego 1811 roku. W ten sposоb chroniacy Zydоw we Frankfurcie Zydzi zostali prawnie zrоwnani z reszta obywateli. Ale zanim dekret mоgl uzyskac moc prawna, spolecznosc zydowska musiala zaplacic miastu Frankfurtowi znaczne sumy pieniedzy. Ostatecznie, na krоtko przed smiercia 16 wrzesnia 1812 roku, Mayer Amschel zostal czlonkiem Kolegium Elektorоw we Frankfurcie.
W swoim testamencie Mayer Amschel Rothschild postanowil zachowac rodzinny biznes jako calosc. Ustanowil surowe zasady dotyczace kierowania tym ostatnim:
Wszystkie kluczowe stanowiska musza byc obsadzone przez czlonkоw rodziny.
W transakcjach moga uczestniczyc tylko czlonkowie rodziny plci meskiej.
Najstarszy syn najstarszego syna jest uwazany za glowe rodziny, chyba ze wiekszosc rodziny zdecyduje inaczej.
Zaklada sie, ze nie bedzie prawnej inwentaryzacji ani publikacji aktywоw.
Bunt kierowany przez Nathana Mayera Rothschilda.
Kluczowa role w powstaniu najwiekszej europejskiej instytucji finansowej odegral syn Mayera Amschela, Nathan Mayer Rothschild, ktоry wyemigrowal do Anglii w 1799 roku. Nathan Rothschild spedzil pierwsze dziesiec lat w Wielkiej Brytanii, glоwnie w nowo uprzemyslowionym pоlnocnym regionie Anglii, gdzie kupowal tekstylia i eksportowal je do Niemcy. Bankowosc rozpoczal dopiero w 1811 r.i czesciowo wynikal z faktu, ze wiekszosc aktywоw elektoratu stanowily angielskie obligacje rzadowe. Jednak roczne odsetki od nich byly wyplacane w Londynie i mogly zostac przekazane wyborcy tylko z wiekszymi trudnosciami w wyniku wojny i blokady kontynentalnej. Blokada kontynentalna byla ekonomiczna blokada Wysp Brytyjskich ogloszona przez Napoleona w Berlinie 21 listopada 1806 roku i obowiazywala do 1814 roku. Nathan otrzymal od 1809 roku kontrakt na reinwestowanie naleznych odsetek na czas wojny ze wzgledu na ograniczone mozliwosci transferu funduszy.
Nathan Rothschild byl rоwniez w stanie zaoferowac swoje uslugi placowe wojskom brytyjskim. To prawda, ze rzad brytyjski dysponowal wystarczajacymi srodkami finansowymi poprzez sprzedaz obligacji. Jednak w krajach, w ktоrych walczyly ich wojska, brytyjskie srodki pieniezne nie byly akceptowane, wiec rzad musial zaopatrywac swojego dowоdce wojsk Wellingtona w Zlote Monety. Kontrakt na zakup monet zostal zawarty z Nathanem Rothschildem w styczniu 1814 roku. W tym czasie Dom Rothschildоw mial juz powiazania w calej Europie. Niemniej jednak transakcja byla trudnym zadaniem finansowym i logistycznym dla Rothschildоw. Ryzyko zostalo oplacone prowizjami w wysokosci od dwоch do szesciu procent zebranych srodkоw. Оwczesny Brytyjski skarbnik John Charles Herris oszacowal, ze do czerwca 1814 r.monety zakupione i przekazane w imieniu Korony Brytyjskiej wyniosly okolo 12,6 miliona frankоw.
Kiedy 1 marca 1815 roku Napoleon zdolal uciec z wygnania na wyspie Elba i wrоcic do Paryza na czele armii wyslanej mu na spotkanie (20 marca 1815 roku), Dom Rothschildоw ponownie zaczal kupowac zloto w calej Europie dla wojsk brytyjskich. Nathan Mayer Rothschild zakladal, ze nadchodzaca wojna, podobnie jak wszystkie poprzednie Wojny napoleonskie, potrwa dlugo. Poczatkowo Napoleon rоwniez odniоsl pewne sukcesy, ale wraz z kleska pod Waterloo 18 czerwca 1815 r.panowanie stu dni, a tym samym wladza Napoleona w Europie, dobiegly konca. Zloto zgromadzone przez Rothschildоw w wyniku blednej wyceny grozilo utrata wartosci, co spowodowalo straty finansowe dla domu. Aby temu zapobiec, Nathan Rothschild wykorzystal zloto do zakupu brytyjskich obligacji rzadowych. Zasugerowal, ze po zakonczeniu wojny i zmniejszeniu potrzeb finansowych wyemitowanych zostanie rоwniez mniej brytyjskich obligacji, co spowoduje wzrost cen juz ulokowanych obligacji. Poniewaz wiekszosc inwestorоw obawiala sie wоwczas porazki Brytyjczykоw, Nathan Mayer Rothschild byl w stanie tanio kupic Brytyjskie obligacje rzadowe. Zalozenie Rothschilda bylo sluszne i zanim dwa lata pоzniej sprzedal papiery wartosciowe, wzrosly one o ponad 40 procent. Niall Ferguson szacuje, ze dzieki temu biznesowi Dom Rothschildоw osiagnal zysk, ktоry w 2009 roku bylby rоwny 600 milionom funtоw brytyjskich.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию (https://www.litres.ru/chitat-onlayn/?art=70267216&lfrom=174836202) на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
