Шаҳзод Кенҷазода "Сафед. Маҷмӯаи шеърҳо"

бароям довар? дорад,
Хушо, ки дидани р?и ту ме?ри ховар? дорад.

Ба иш?ам бо ниго?и ш?х? мангар, эй малаксимо,
Дилам бар ваъдаи барбоди ту чун бовар? дорад.

?афо?оят пазируфтам, пазироям, ки баъд аз ин
Фалак бар дидаи мо турфа на?шу совар? дорад.

Биг?ям шукри Яздоне, маро осуда медорад,
Ба посухи маша??ат андаке ?ам ёвар? дорад.

Зи о??ши ба?ори худ маро беба?ра месоз?,
Дарахти умри мо га? хушку га? боровар? дорад.

Маро дар оташи иш?ат бис?зон?, намемирам,
Му?аббат ин чунин з?ру сари ?анговар? дорад.

«Садои хаста будани маро шунидани ту бас…»

Садои хаста будани маро шунидани ту бас,
Маро ?амин шуниданат, ди?ад ?азору як нафас.

Ба ра?ми одатам, туро намекунам дигар хаёл,
Чи гуна иш?и ме?рубон, ситам кунад ба ?они кас.

Каб?таре, ба с?и ман наё, зи ман хабар нагир,
Бубин чи тавр ?олатам, бубин чи танг шуд ?афас.

Дар ин ?авои зиндаг? шамоли тунд мевазад,
Ту пушту пешро нигар, намонда ?е? асар ба пас.

Азизи ман, ба ро?аму равам ба назди ту, басе
Зи те?и чашми ?одуят, зиёда мешавад ?авас.

?ама ?афо барои як нафар гарон? мекунад,
Агар навозише бувад, шарик намо, ба ?адри хас.

«Таърих на имр?зу на фардои ?а?он аст…»

Таърих на имр?зу на фардои ?а?он аст,
Бигзашта да?и?у олами ?айб ни?он аст.

Илму амали мо ?амаг? ба?ри паёмест,
Аз бори сипаргашта бари хайр гарон аст.

Бе?уда ма??ем нивиштори ниёгон,
Ма?м?аи пай дар пайи анд??у фи?он аст.

Болиданамон аз ?ама ин на?ри аён чист?
Не ?о?ати гуфтору на даркори баён аст.

Бо фурсати имр?за фа?ат ро? кушоем,
?ар ла?за ба пайдоиши м?ъ?иза макон аст.

Ояндаи рахшон ба назар мерасад ар ?ол,
Дар дил шараре бошаду пайванди такон аст.

Ин гардиши сонияи умр аст, на таърих,
Пир?зию и?бол ки вобаста бар он аст.

Р?йовар? дар асри тамаддун ба ?афо ?айф,
Идроки ?ав? бештар аз тиру камон аст.

Дар к?и на?оти ?ама ма?суди абармард,
Анд?хтани ?олати имр?зи замон аст.

Падар

?ар замон аз буданам дар ин замин
Мешавам шодон, чу тифли безабон.
Менамоям шукри яздоне, ки ?аст
Мекунам шукри тамоми ин ?а?он.

Р?з то р?з мерасам ман бар камол,
Аз набуди?о нагаштам дарбадар.
То кунун ?аргиз надидам ман завол,
Дар сарам чун соябон гардид падар.

Ёд дорам, ?арфи аб?адро шабе,
Бо ?азорон ран??о ом?хтам.
Буд он устоди ман, шодон будам,
Г?иё асрори ган? ом?хтам.

Пеш рафтан дар ра?и некyву ?а?,
Он биём?хт, ин шиори зиндагист.
Иш? варзидан ба илму маърифат
Як ?адам бар давраи тобандагист.

Бор?о таъкид намуд, бар ман: – Писар!
Шоир? бар д?ши ту орад ?аме!
Лек, аммо, ман набитвонам падар,
Тарки шеъру шоир? кардан даме.

Дар раги ман хун занад ту?ён чу мав?,
Ин ?амон хуне, ки дар раг?ои ?ст.
Гар расад р?зе сарам бар то?и ав?,
Ин ?ама аз ран?у захмат?ои ?ст.

?авон?

?авон?! Бо ту ман аз к?ча?о бисёр нагзаштам,
накардам бештар монанди дигар?о худандоз?.
Ба ишрат?ои бе?амтову даври д?стонам ?ам,
надидам ?еч худро дар миёни ба?су ла?боз?.

?авонам то ?ан?з аммо, мисоли ман ?авоне ку?
Чунон саргарми ?ав?оям, ки г?? дар сарам олам.
Надорам то?ате бар ?арзаг?и?ову масти?о,
Барои бо худам будан, ?а?они хол? мехо?ам!

Ман андар байни ин дунёю он дунё парешонам,
Ба р??ам ?омае п?шидаам, о?иста мес?зад.
На оташ меди?ад ан?ом ин умри гаронамро,
Ман аз те?е бимирам,
к-он нига? бар сина мед?зад.

?авониям, чунон зуд аз барам парвоз мехо?ад,
Дигаргун мешавад то рафт дар оина?о тасвир.
Наметарсам сиё?и м?ям ар гардад сапед, ин сон
Дарахтон сабз мер?янду хок? мешаванд охир.

?азорон ?айф, медонам, ?авон? барнамегардад,
Аз ин р?, ман ?амин ?оло, худамро боз месозам.
Ба шеърам меди?ам болу ба ?арфи хеш озод?,
чу бо ?ар як сухан бар ?алби инсоне ра? андозам.

?авон?! Бо ту мехо?ам, рафи?и ?оние бошам,
Набитвонад ?удо кардан туро аз ман талотум?о.
Гузашти солу ма? орад, агар чанде ба р? ожанг,
бароям даргузашту пир? монад ?амчу маф?ум?о.

Олу

Як дона олуро гирифту бар да?он андохт,
бо дидани ман дар лабаш лабханд?о омад.
Бо н?ги м?яш аз ?аё бар бозие пардохт,
аз дидаам чашмаш гирифту бар замин омад.

Г?? ки дар ум?и ниго?ам буд шарори бар?,
ё сад ?азорон ?илваи кай?они бепоён.
Аз ман намедонист ку?о бигрезад ин ?ангом,
ман бо тамоми ?астиям дар иффати ? ?ар?.

Мо ?ар ду худ биспарда будем андари доме,
чун як асири шодмон, чун бастаи озод.
Дар а?л оромию дар дил ш?ълаи коме,
тан?о ба ?оли мо гуво?е буд, ки ? ?ам бод.

О?иста поям мени?ам с?и парипайкар,
о?иста лаб во мекунам то ?оли ? донам.
Ва?, ин ч? зебо?? К? зод онро чу як заргар?
Ва?, ин ч? э?сосе, ки ман ?озир ди?ам ?онам?

Дар р?и ? сурхии олу мешавад пайдо,
дар чашми ман уммеди будан дар бараш як дам.
Кош ин дами т?лонии умрам шавад, аммо
?усни варо то ла?заи охир надидан кам!…

Пазиро?

Ман худамро мешиносам!
Одамам дар мав?и одам?ои дунёе, ки ме?мон мешаванд ?ар р?зу нобуд ?ам,
Одамам, буду набудам бо ?аво вобаста, медонам.
Андарунам ба?ри сурхе то нафас дорам
?авас дорад,
Сайр бинмояд тамоми ?исму ?онамро.

Ман худамро мешиносам!
Зодаи де?ам ва дар ша?ре худамро
?усту?? дорам,
?арф?оям б?и де?истону
рафторам намуди де?аро дорад,
То ?ан?з аз худ намесозам каси волома?омеро,
Чун ки дар де?ам ?ама монанди к??у
хонаи лоянд,